گوگل همه را می‌فروشد
به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ شاید کسب درآمد هم نکنند اما در صورتی که از آن‌ها توسط یک سازمان رسمی درخواست شود ممکن است اطلاعات ما را به سادگی در اختیار آن سازمان یا مرکز قرار دهند.
این ماجرا بیشتر کاربران را برای استفاده از سرویس‌های اینترنتی دچار شک و تردید می‌کند. از طرفی شما دوست دارید از سرویس‌های بدون عیب و نقص شرکت معتبری نظیر گوگل یا یاهو استفاده کنید و لذت آسان شدن کارها با استفاده از سرویس‌های اینترنتی را بچشید اما از طرف دیگر دوست ندارید اطلاعات شخصی شما به سادگی در اختیار دیگران قرار بگیرد.
در چند روز گذشته تیتر جالبی در مورد گوگل در اخبار منتشر شده با این مضمون که "شاید گوگل، نقش جاسوس را برای دولت‌ها ایفا کند". این که گوگل جاسوسی ما را بکند و اطلاعات‌مان را در اختیار دولت‌ها قرار دهد، به هیچ عنوان حس دلچسبی نخواهد داشت.
تازه‌ترین گزارشی که از میزان شفافیت کار گوگل منتشر شده، نشان از این واقعیت دارد که میزان درخواست دولت‌ها برای گرفتن اطلاعات از گوگل در یک سال اخیر رشد قابل توجهی داشته است. براساس گزارشی که توسط "اوبرگیزمو"، منتشر شده، بیشتر اطلاعاتی که توسط دولت‌های مختلف در مورد کاربران از گوگل تقاضا شده، دربرگیرنده اطلاعاتی نظیر آدرس‌های ایمیل و آدرس‌های آی‌پی ثبت شده در گوگل بوده است.
در نیمه ابتدایی سال 2014 این دسته از درخواست‌ها چیزی در حدود 15 درصد رشد داشته و با مقایسه میزان این درخواست‌ها در شرایط فعلی با اولین سال انتشار این اطلاعات در سال 2009 باید گفت که با یک رشد 150 درصدی در میزان تقاضاها مواجه شده‌ایم. شرکت گوگل هم در این راستا آماری را منتشر کرده است و برطبق این آمار از مجموع 31698 درخواست ارسالی به این شرکت، به حدود 65 درصد از آن‌ها پاسخ مثبت داده شده است. البته باید گفت که هیچ کدام از این آمارها به موضوعاتی نظیر امنیت ملی یا درخواست‌های قانونی مربوط نمی‌شود و تنها مربوط به درخواست‌هایی است که به صورت معمول از گوگل شده است.
در طول این مدت تعداد درخواست‌های برخی از کشورهای خارجی برای دسترسی به داده‌های ذخیره شده کاربران در سرورهای گوگل هم افزایش و رشد قابل توجهی داشته است. احتیاج به حدس و گمان ندارد و بسیار واضح است که بیشتر این درخواست‌ها از جانب آمریکا به گوگل داده شده است. این کشور در حدود 12539 مورد درخواست برای دریافت اطلاعات 21576 کاربر به گوگل ارسال کرده است.
بعد از آمریکا، کشور آلمان با 3338 درخواست رتبه دوم را برای دریافت اطلاعات از طریق گوگل به خود اختصاص داده و این کشور به دنبال به دست آوردن اطلاعات 427 کاربر بوده است. به دنبال این دو کشور، دولت‌های کشورهای فرانسه، هند، بریتانیا، ایتالیا، سنگاپور، استرالیا، اسپانیا و برزیل به ترتیب در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند.
به طور حتم این که شرکتی با اعتبار گوگل به این راحتی اطلاعات کاربرانش را در اختیار دیگران قرار داده و این موضوع را به این صورت علنی کند، سبب ریزش میزان کاربرانش خواهد شد و تبعات جالبی را برایش به دنبال نخواهد داشت زیرا برای هر کاربر داشتن امنیت یک مسئله مهم است.
مدیریت حرفه‌ای ایمیل‌ها در تلفن همراه + دانلود نرم افزار
مدیریت فایلهای فشرده در تلفن همراه + دانلود نرم افزار
از فایل های موجود در رایانه تان مراقبت کنید + دانلود نرم افزار
نرم افزار Office Suite برای IOS + دانلود
فیلتر رفتارهای اجتماعی در رسانه های اجتماعی
به گزارش دریچه فناوری اطلاعات؛ اما بدون در نظر گرفتن اینکه در کشورمان چه تصمیمی درباره شبکه های اجتماعی گرفته خواهد شد، اجازه دهید چند سوال ساده از خودمان بپرسیم: آیا توانسته ایم در مورد استفاده از رسانه ها اجتماعی و ابزارهای مدرن، عملکرد و فرهنگ رفتاری درستی از خود نشان دهیم؟ آیا ما کاربران نیاز به تغییر رفتارهای خود در فضای مجازی نداریم؟ دلایل این عدم تطبیق فرهنگی با رسانه ها و به طور کلی ابزارهای جدید چیست؟
باید انتظار داشته باشیم حرفی را که می زنیم ممکن است باب میل همه نباشد و دچار ناراحتی برای شخص دیگری شود و یا حتی مشکلاتی بدتر که ممکن است با تکرار آن موجب آسیب های اجتماعی شویم.
موضوع به فرهنگ اجتماعی باز می گردد؛ چه در این رسانه ها یک کاربر ارسال کننده پیام باشیم و چه خواننده آن، در هر دو حالت تنها یاد گرفته ایم یک کاربر باشیم (کسی که فقط بلد است با نرم افزار کار کند) و نه یک راهبر . هرگز تلاش نمی کنیم روش استفاده و رهبری درست را با تطبیق الگوهای فرهنگی یاد بگیریم. خیلی کم پیش می آید از یک نرم افزار در راه هدفی که ساخته شده است استفاده کنیم.
اگر در یک جمع عادت داریم بدون مقدمه حرف بزنیم و بین حرف دیگران قدم بزنیم، شبکه اجتماعی که دستمان بدهند عادت داریم شب و نیمه شب به این و آن پیام بفرستیم و در آن دچار ناهنجاری ناهنجاری شویم. می بینیم که این یک رفتار و هنجار فرهنگی است و ابزارهای نوین فقط شکل رابطه ها را عوض کرده اند و نه ماهیت فرهنگی و تاریخی آن را.
این یک اصل است که تا چد حد به حریم دیگران احترام می گذاریم و آیا کارمان در شبکه های اجتماعی موجب مزاحمت و آزار دیگران است یا خیر، اما مساله مهم تر نوع پیام است. سوال های اساسی این است: آیا مجازم هر نوع ویدیویی را ارسال کنم؟ آیا مجازم هر نوع پیامی را بفرستم؟ آیا پیامی که ارسال می کنم قابلیت ایجاد ارزش برای من و دریافت کننده را دارد؟ آیا پیامی که می فرستم مخالف با ارزش های فرهنگی، دینی و اجتماعی نیست؟
اگر چه امتحان هرچیز جدیدی خوب است و گاها با عث شادی می شود، اما مهم تر از همه یادگیری فرهنگ استفاده از آن است.
واژه «فیلترینگ» در نظر بسیاری از کاربران اینترنت به معنای محدودیت دسترسی است و از این نظر مفهوم آزار دهنده ای دارد، اما قبل از آن که مجبور باشیم این مفهوم آزار دهند را تجربه کنیم نیاز داریم خودمان برخی رفتارهای غلط اجتماعی مان را ««فیلتر» کنیم و به عبارتی آداب رفتار اجتماعی و فرهنگی و بخصوص نحوه کاربری ابزار نوین را مدیریت کنیم.