عروسکی که می‌تواند نقش یک مادر را برای برای فرزندش بازی کند!
به گزارش دریچه فناوری اطلاعات باشگاه خبرنگاران؛ فناوری با اینکه تمام امکانات ارتباطی فوق‌العاده ای را دراختیار ما قرار می‌دهد، روز به روز هم ما را به صورت فیزیکی از عزیزانمان دورتر می‌کند. ما به این دوری ها عادت کردیم و گه‌گاه تلاش می‌کنیم معادل‌هایی مجازی برای آن حس و حال خوب «بودن در کنار هم» بوجود بیاوریم. اما واقعا فناوری تا چه حد می‌تواند وجود یک انسان را تقلید کند؟ منظورم هوشمندی به تنهایی نیست، بلکه همه آن چیزی است که از یک انسان واقعی درک می‌شود.
طبق مطالب ذکر شده یک عروسکی در نروژ یعنی سرزمین خورشید نیمه شب، توسط ایرون اگرتزدوتیر (Eyrun Eggertsdottir) ساخته شده است. او می‌خواست که همه بچه‌ها از مزایا و اثرات مثبت در آغوش گرفته شدن استفاده کنند. این ایده بر اساس تحقیقاتی بر روی «شیوه مراقبتی کانگارو» و هم چنین اثرات مثبت شنیدن صدای تپش قلب و تنفس بر روی کودکان، شکل گرفته است.
این شیوه که برای کمک به رشد کودکانی که نارس به دنیا آمده‌اند مورد استفاده قرار می‌گیرد و به این ترتیب است که کودک نارس هر روز مدتی را در تماس مستقیم (پوست به پوست) با یک فرد بالغ می‌گذراند به گونه‌ای که صدای تنفس و ضربان قلب فرد بالغ را احساس کند.
عروسک Lulla احساس در آغوش گرفته شدن را از طریق پخش صدای تپش قلب و تنفس یک مادر که در حالت استراحت او ضبط شده، به خوبی تقلید می‌کند. عروسک Lulla ویژگی‌های انسانی نیز دارد که از مواد طبیعی ساخته شده است که برای راحتی بیشتر کودک می تواند بوی پدر و مادر را جذب کند.
نحوه مراقبتی کانگارو که اغلب برای کودکان تازه متولد شده استفاده می‌شود تا بتوانند دما، نرخ تپش قلب و ریتم تنفس بدن طبیعی را کسب کنند که بهترین شیوه مراقبت است! جالب است بدانید، هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین این شیوه شود چرا که علاوه بر تاثیرات بیولوژیک، باعث عمیق‌تر شدن پیوند بین کودک و والدینش می‌شود.
باید بدانید دلایل و موقعیت‌های زیادی وجود دارند که باعث می‌شوند پدر و مادر به راحتی نتوانند نزدیک کودکشان باشند. بعضی از بچه‌ها مدام چرت می زنند و یا بعد از ظهرها می‌خوابند و حتی نزدیک ماندن برخی افراد به کودکان ممکن است باعث بروز مخاطراتی شود. همچنین دلایل جدی‌تری مانند بیماری و بستری شدن پدر و مادر و یا نوزاد در بیمارستان وجود دارد که مانع استفاده از این شیوه مراقبتی کانگارو می‌شود.
خوشبختانه تحقیقات هم در زمینه احساس صدای ضربان قلب و تنفس افراد واقعی روی کودکان و هم مقایسه آن با چیزی شبیه بالش که تنها یک دستگاه پخش صوت درون خود دارد، انجام شده است. هیچ چیز نمی‌تواند جایگزین حضور فیزیکی یک انسان (بخصوص والدین) شود، اما محققان مشاهده کرده‌اند که در هر دو حالت کودکان خودشان را با این صداها وفق داده و تنظیم می‌کنند. طبیعت ما به گونه‌ای است که ریتم‌های حیاتی مراقبت‌کنندگان‌مان را تقلید می‌کنیم و نتیجه این که کودکان هنگام هماهنگ شدن با این صداها آرام‌تر شده و بهتر می‌خوابند.